Ziemia, ruina naszych marzeń,

cierniste morze naszych myśli.

Jak długo to wytrzyma?

Jak długo żyć będzie?

   

Gwiazdy pomóżcie jej przetrwać,

by nie zginęła w stęchłym, czarnym

korytarzu ludzkich działań,

które niszczą jej ciało,

które czyhają na jej duszę.

  

Gatunek wyższy człowiek.

Zapatrzony w siebie ślepy,

głuchy, obojętny.

Czy usłyszy wołanie?

  

Czy zniszczy swój dom?

Księżycu otul ją tuniką swej poświaty,

by nie rozpadła się w proch,

by nie rozpadła się w gruz

krążący po wszechświecie.

---

Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.