Zaczynałam naukę w pierwszej klasie liceum w dużym stresie. Nasza klasa? - przecież ja nikogo nie znam. Przerwy na korytarzach szkoły = samotność w tłumie. Pewnie nie tylko ja tak mam.

Pandemia wyrzuciła nas ze szkoły i zmusiła do nauczania zdalnego. Siedzimy godzinami na lekcjach przed komputerem lub smartfonem  i nikt z nas, poza nauczycielem nie ma włączonej kamerki.

Pomimo tego, że nie widzimy się na żywo są tego plusy.

Nie jestem pewną jedyną osobą, które wstydzi się podejść na korytarzu zagadać, poznać się nawet kiedy bardzo tego chcę i tego potrzebuję. Przecież warto mieć kogoś, z kim będziemy się trzymać i tworzyć wspomnienia na nowym 4-letnim etapie życia, jakim jest liceum. Cztery lata to bardzo dużo!!!

Czas lekcji zdalnych jest możliwością zagadania na czacie. Jest to o wiele łatwiejsze. Nie stoimy twarzą w twarz, w atmosferze w powietrzu lęki i obawy.

Można znaleźć mnóstwo tematów do rozmów, które nas łączą. Mamy możliwość zapoznania się z każdym, kto jak ja musi uczestniczyć w lekcji online.

Kiedy przyjdzie (jeżeli przyjdzie) czas powrotu do szkół, wtedy podejście m.in. na korytarzu nie będzie sprawiało tyle problemu.

Krótko mówiąc, pandemia może ( nie musi) być ułatwieniem dla pokonania barier w odnalezieniu się w nowym środowisku rówieśniczym.