Mogłabym odejść z Kościoła już dawno...
Mogłabym podważać dobroć Boga lub Jego istnienie, bo wiem jak to jest cierpieć... bardzo cierpieć.
Mogłabym wyjść i trzasnąć drzwiami, bo księża dopuszczają się pedofilii, a biskupi ich kryją. Mogłabym powiedzieć, że mamy XXI wiek i Kościół ze swoją nauką i tradycją nie dojeżdża. Mogłabym powiedzieć, że nie dam na tacę, bo Ksiądz jeździ samochodem, na który nigdy nie będzie mnie stać. Mogłabym,ale...
Wierzę w Boga, który dla MNIE umarł.
Na Niego pluli najpierw, Jego bili po twarzy, Jego wyzywali, biczowali, związali, rozebrali i przybili do krzyża, a na koniec w serce włożyli mu włócznie.
Myślisz, że chcę być uważana za kogoś kto ma "mentalność średniowiecza"? Że nie mam, co robić w Niedzielę? Że zgadzam się ze wszystkim, co robią i mówią księża? Że chętnie chodzę do spowiedzi i wyznaje największy syf?
Wierzę w Boga, bo mój Bóg ma rany, bo nawet po zmartwychwstaniu one nie znikną. Wierzę w Boga, który zna i pamięta ból i który pokonał śmierć!!!
Kiedy ja doświadczam bólu- On JEST.
Kiedy nie mam siły... On upadł pod ciężarem krzyża wiele razy...
Kiedy wydaje mi się, że to już koniec...On zmartwychwstaje i daje nowy początek wszystkiemu!
W Jego ranach jest moje zdrowie. "On mocą dla mnie i warownią moją, osłoną moją i moim wybawcą" Ps. 144,2
