Wolisz milczeć i słuchać co inni mają do powiedzenia? Twierdzisz, że twoja opinia jest mniej ważna? Często unikasz innych i najlepiej czujesz się w samotności? Właśnie na te pytania większość introwertyków odpowie TAK. Jeśli odnajdujesz siebie w tych pytaniach to istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że jesteś introwertykiem, a co w tym najistotniejsze? Wszystko z tobą jest OK! Jednak niektórzy uważają, że jest kompletnie inaczej…
Kim jest więc introwertyk?
Słowo introwersja pochodzi od łacińskiego „intra” – wewnątrz i „vertere” – zwracać się. Tłumacząc introwertyk to osoba, która energię czerpie z własnego życia wewnętrznego. U introwertyka znacznie wyróżnia się egocentryzm, czyli skupianie się na własnym wnętrzu. Introwertyk w dużej mierze potrzebuje pobycia w samotności, to daje mu wolność, swobodę i przestrzeń do tworzenia. Dzięki temu poznaje siebie. Wewnętrzny dialog introwertyka nigdy nie cichnie, bo to pozwala osobie introwertycznej dotykać świat, ale czasem osoba ta idzie w złym kierunku.
Odpoczynek w samotności – LUBIĘ TO! Przebywanie w towarzystwie to dla mnie katorga. Trzeba to po prostu zaakceptować. Jednak nie jest tak, że introwersyjna osoba nie potrzebuje czułości. Ma pragnienie do bliskich relacji, intymności, czułości, poczucia zrozumienia, poczucia bezpieczeństwa, a cechą po której łatwo introwertyka rozpoznać to, że nie lubi skupiać uwagi na sobie. Jest mocno zdystansowany i skryty. Dlatego woli odkryć coś innowacyjnego w samotności, bo wtedy łatwo jest pozbierać myśli i słuchać co mają do powiedzenia.
Wyróżniamy jakieś typy introwertyzmu?
Jak wiadomo każdy jest inny. Introwertyczny świat dzięki temu jest żywszy, ciekawszy i bogatszy, bo wyróżniamy cztery typy introwertyków: powściągliwy, refleksyjny, społeczny i niespokojny. Nie jest tak, że teraz weźmiemy stu introwertyków i podzielimy ich równo na cztery grupy po dwadzieścia pięć osób. Jest taka możliwość, że dziewięćdziesięciu dziewięciu introwertyków utożsami się z jednym typem, a ten jeden powie, że on bardziej czuje się w innym rodzaju. Są tacy, którym hałas i tłum nie przeszkadza i nawet deklarują chęć do dalszej zabawy, a są i tacy, których to męczy i wolą swój cichy zaułek. Te typy wyróżnił niegdyś w badaniach dr Jonathan Cheek, profesor psychologii. Jednak warto dodać, że nie każdy introwertyk znajdzie siebie,
w którymś z tych czterech rodzajów.
Opiszmy, więc każdy z tych 4 typów:
- Powściągliwy
Można go porównać do leniwca, bo działa trochę w spowolnionym tępię. Wykonanie jakiejkolwiek aktywności zajmuje mu sporo czasu. Wszystko woli mieć przemyślane, poukładane i woli pomyśleć kilka razy za nim podejmie decyzje. Również dokładnie to samo tyczy wypowiadania się – musi dokładnie przemyśleć co chce powiedzieć. Odbiór tego typu może być taki, że ten rodzaj introwersji jest powolny i widać totalny brak energii. Powściągliwy introwertyk nienawidzi zmian i jest rozważny, a co dla niego jest istotne to to, żeby relaksować się tylko i wyłącznie samemu.
- Refleksyjny
Cechują go (jak sama nazwa wskazuje) głębokie refleksje i rozważania. Codziennie nurtują go pytania, nad którymi potrafi ślęczeć godzinami. Jednak ten typ ma bardzo ważną cechę, że dzięki tym refleksjom jest bardzo kreatywny.
Najważniejsze dla tego typu introwersji jest to, aby doświadczać swoich myśli i słuchać tego co mają do powiedzenia. Dla introwertyka refleksyjnego nie stanowią problemu wyjścia z przyjaciółmi. Umie pogodzić to, a potem i tak zaszyć się w swoim wnętrzu.
- Społeczny
Kręci go ekstrawertyczne życie, a jednak wciąż jest introwertykiem. Wciąż uwielbia spędzać czas samotnie, natomiast introwertyzm społeczny wyróżnia to, że bywają introwertycy bardziej rozrywkowi i towarzyscy. Jednak nie odejmujmy pozostałym typom braku rozrywki i bycia towarzyskim. Introwertycy społeczni kochają samotnie, preferują spotkania w mniejszych grupach i wolą spokojne aktywności. Warto jednak zauważyć, że wiele osób nieśmiałość i lęk społeczny przypisuje do introwersji, a to kompletnie nie łączące się ze sobą rzeczy.
- Niespokojny
Cechuje go nieśmiałość. Ma w sobie jej bardzo dużo. Potęguje to niestety ogromny lęk i niepokój. Niespokojny introwertyk domaga się samotności nawet, gdy przebywa tylko z bliskimi mu osobami. Odczuwa mocny dyskomfort w relacjach i co najgorsze to niepokój zostaje nawet, gdy spędza czas samotnie. Dlatego ten rodzaj introwertyzmu definiuje się jako skłonność do nieustannego rozmyślania. Przychodzą nękające go myśli i często natłok różnych myśli spędza sen z powiek. Do dzisiaj potrafi w retrospekcje i odtwarza już dawno zakończone etapy w swoim życiu.
Przyjaźń z introwertykiem? Ja taki energiczny? Nie to nie ma prawa się udać.
A właśnie, że się ma. Jak się chce to wszystko można. To, że jest się osobą energiczną nie zaprzecza bycia w relacji z osobą introwertyczną.
Jedyne co trzeba sobie zakodować, że w tej relacji będzie potrzeba sporo zrozumienia i akceptacji wielu rzeczy. Introwertyzm jest częścią twojej osoby i nic nie można robić wbrew sobie, więc jeśli ktoś ma z tym problem to przepraszam, ale to nie ma sensu. Dlaczego? - ktoś się może spytać A no dlatego, że ludzie muszą w końcu zrozumieć, że fundamentem każdej zdrowej i trwałej relacji jest zrozumienie, a nie układanie czyjegoś życia po swojemu.
„Ja nie mam problemów to ja ci ułożę za Ciebie to życie.”
– ble ble ble.
Źródło: Inspiracje czerpałem z książki Jennifer Granneman pt. „Sekretne życie introwertyków” , którą polecam każdemu.
Sekretne życie introwertyków / Jennifer Granneman. - Łódź: Wydawnictwo Feeria, 2020, 328 s.
