Zanim policzki tęsknotą splamię,
niech spłynie po mnie Twoje spojrzenie.
I zanim przestanę oddychać nad ranem,
Z warg spijaj mi duszę i zanurz się we mnie.
Przecież wiedziałam, że właśnie tak będzie,
że oczekiwanie rozerwie mi serce.
Więc mnę w ręce bilet do domu powrotny,
Z ust Cię nie wypuszczam,
zachłannie chcę więcej.
Całujesz mnie w dłonie, gdy widzisz z daleka
na czas pożegnania przeznaczone miejsce,
uśmiechasz się do mnie i nie mówisz “żegnaj”,
przecież wiedziałeś, że właśnie tak będzie.
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.