Zmarli tęsknią mocniej,

czuję ich obecność

kiedy nocą nostalgicznie

uwalniam emocje.

  

Trudno jest ich dostrzec,

lecz budzę się czując

jak ktoś mi poprawia pościel,

próbuje łzy otrzeć.

    

Czuję, jak powietrze

przepełnia się żalem

przez słowa, co pozostały

niewypowiedziane.

  

Mieszam prawdę z fikcją,

kołata mi serce,

znów zaczynam wierzyć,

że jest lepsze miejsce.

  

Samotność burzy mur

między dwoma światami,

a oni wciąż błądzą,

tęskniąc razem z nami.

 

@blues_szamanki