Wodochreszcza *

 

Skacząc ze szczytu gniadości

patrzę w dół rzeki i widzę,

jak topljat'sja* wszyscy ochoczo

w mrożonych meandrach sugestii.

 

Parskatość rozprasza porjadok*

kopytem grunt dłubiąc przez wrzaski,

błądzące drzewnymi szlakami

jak dusze ze śmiechu i z zimna.

 

U brzegu rąbanej przerębli

spiw*, kwiaty i baby rosną,

a pusta igraszka bezmyślnych

chce krasy w podlodnej otchłani.

 

Jej woń kadyla* nie wabi

oparta na sile nie-woli,

bo bezsilnością rozpaczy

modlitwę na wzgórze szarpie:

 

„Zabierz mnie z opolonki*

wyciętej na dwa ramiona

szerokiej w ciemność bezdenną

przegłuchą z goryczy chłodu!”

 

Nie mogąc już dłużej patrzeć

strybnuw ja* na szczyt od nowa.

Dla niej, by strach zrównać z lodem,

dla siebie – na karku złamanie.

* Wodochreszcza (z ukr. Водохреща) – święto Chrztu Pańskiego w kościele grekokatolickim i cerkwi prawosławnej

* topljat'sja (z ukr. топляться) – topią się

* porjadok (z ukr. порядок) – ład, porządek

* spiw (z ukr. спів) – śpiew

* kadylo (z ukr. кадило) – kadzidło

* opolonka (z ukr. ополонка) – przerębla

* strybnuw ja (z ukr. стрибнув я) – skoczyłem

 

---

W ilustracji wykorzystano obraz Teodora Axentowicza: Święto Jordanu z zasobów domeny publicznej.