Góruje nad ranem śpiew dzwonów,

mróz wdziera się w izby zachłannie.

Z zamkniętych we śnie wiejskich domów

wyróżnia się jeden starannie.

  

Za szybą blask świecy w nim płonie,

a w środku milcząca dziewuszka*

w plecionej z warkocza koronie.

Spogląda za siebie, do łóżka.

 

Spod grubej, puchowej pierzyny

wystają dwie główki dziecięce;

znużone wędrówką ptaszyny

przez sen się trzymają za ręce.

  

A ona już kożuch zakłada

i chustę pod brodą związuje.

Do cerkwi jej spieszyć się nada*,

choć w myślach strach blady żeruje.

  

Wychodzi w przedświtu pomroki.

Śnieg skrzypiąc, spod butów umyka.

Odbija się echem szerokim

szczekana sobacza* muzyka.

 

Wychyla się cerkwa* ogromna,

widnieje pomiędzy drzewami.

W swej okazałości nieskromna

z daleka się pyszni śpiewami.

  

Ze złotem purpura błyszcząca

tańcuje* przez brzmienie po ścianach;

wyrywa się z gardeł tysiąca

symfonia wśród ikon słyszana.

  

…

Odbiera najświeższą prosforę

i kroki kieruje ku wrotom.

Podziwia, jak słońca wschód gore

tłum ludzi wioskowych z ochotą.

  

Jak władcze szkarłatne sztandary

panoszy się symbol na niebie;

przez mgły wydychanej opary

szepoczut' * o wojnie do siebie.

  

Aż nagle w zebrany gąszcz osób

wbihaje * mąż wełną okryty…

przestrzega zdyszany ton głosu:

pryjichali w selo, bandyty! *

  

* dziewuszka (ukr. i ros. девушка) – dziewczyna

* nada (ros. надо) – trzeba

* sobacza (ukr. собака) – pies

* cerkwa (ukr. церква) – cerkiew

* tańcuje (ukr. танцює) – tańczy

* szepoczut' (ukr. шепочуть) – szepczą

* wbihaje (ukr. вбігає) – wbiega

* pryjichali w selo, bandyty (ukr. приїхали в село бандити) – bandyci przyjechali do wsi