Subtelna układanka wypływa szeptem 

z rozgorączkowanych ust 

Omdlewają słowa 

bezwładnie wznoszone na grzbietach zapachu miłości 

Obciążone ilością znaczeń 

rozpromieniają uśmiech 

karmią poją pokrzepiają

słodzą w niekończącym się pragnieniu czułości

A gdyby ucichł szept 

zgorzkniały wicher powiał 

skradł cząsteczkę esencji życia 

Drżące usta zaczęły krzyczeć

pierwszą literę alfabetu przywołać do bytu 

ze strachu otwarte

wypluwać słowa 

brzmiące w melodii szeptu

Niemożliwe 

    

Anna Buchalska z tomiku wierszy „Szeptem” (Kutno 2016r.)