Jesteś dla nich jak ten, kto ma ładny głos i pięknie śpiewa o miłości przy akompaniamencie cytry. Słuchają twoich słów, ale według nich nie postępują. Gdy jednak spełni się to, co zapowiadasz, przekonają się, że mieli między sobą proroka (Ez 33, 32–33).

 

Kojący jest ton psychologa

jak inwestorów rady,

gdzie przenieść grosze z szuflady

 

kojący jest ton psychologa

  

szczebioty specjalnych gości

zebrane w kupę mądrości

  

kojący jest ton psychologa

  

znów słychać obrotów warkot,

gdy kryminalni z latarką...

  

kojący jest ton psychologa

  

to sztuki ostatnie krzyki

palonej w ogniu krytyki

  

kojący jest ton psychologa

  

skwierczą patelnie rozgrzane,

a przepis na podróż w nieznane?

  

Kojący jest ton psychologa,

ale czy spośród głosów

wybrzmi ironia losu?

Zwłaszcza w tym jednym nowym,

pięknym, chętnym, gotowym,

który dostrzeże z humorem:

„zegar z godziną nie w porę”?

 

 

(fotografia autorki)