(Felieton Pawła z jego tablicy konta facebookowego napisany dnia 17 stycznia po doświadczeniu obecności przy Europejskim Centrum Solidarności w trakcie budowania ze zniczy największego na świecie płonącego serca dla zamordowanego Prezydenta Pawła Adamowicza oraz Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy.

Zrobimy mnóstwo zdjęć. Napiszemy wiele tekstów. Będą to odezwy, manifesty, postulaty, refleksje, napomnienia, powoływania się na, laickie kazania. Będziemy pełni wzmożenia, nadziei wśród smutku, przekonania, że komuś poparcie wzrośnie, a komuś spadnie, że świat zmienia się pod wpływem tekstów, blogów, fejsów, zdjęć, które obiegają cały świat. i faktycznie czasem tak jest.

Bo czasem jedno zdarzenie otwiera oczy. Koszmarną złośliwością historii jest to, że najczęściej musi to być wydarzenie tragiczne, pozbawione sensu. Nie ma sensu w śmierci dobrego Człowieka, który kochał swoje miasto.

Czy na stop nienawiści musieliśmy czekać aż do takiego momentu? Czy dopiero teraz należy łapać się za głowę, że może jedni bardziej, a drudzy mniej, ale jakoś razem doprowadziliśmy do sytuacji, w której dzieją się tak straszne rzeczy? Kiedyś stał się taki moment, że przestaliśmy się kochać. Związek wszystkich ludzi w Polsce się rozpadł. Nie rozstaliśmy się w przyjaźni, ale w splocie wzajemnych pretensji, żalów i rachunków krzywd. Nie przerobiliśmy żałoby po relacji, która nas łączyła. Nie zgadzam się na to, że teraz tylko ostra reakcja dobrych zatrzyma złych.

Mogę zostać nawet nazwany symetrystą, bo przecież wszyscy lubimy nadawać łatki, więc to jedna z wielu, które wymyśliśmy, żeby ubrać kogoś w kostium znanych sobie prawd. Tylko wyjście poza nie, tylko próba zrozumienia, że oddzielanie prawdy od kłamstwa to nie dziedzina emocji, a oświeconego rozumu, nie kwestia poglądów, a racjonalnych faktów, może coś zmienić. Mogę się również mylić. Mogę kompletnie nie mieć racji. Warto brać taką możliwość pod uwagę. W każdej sytuacji. a jak się możesz mylić, to po prostu rób dobrze. Inaczej. Staraj się robić dobrze.