Recenzja pierwszej części trylogii "Mroczne Intrygii", która jest elementem uniwersa nocnych łowców, wykreowanego przez Cassandre Clare.
"Pani Noc" Cassandra Clare
4,5/5☆
"- Kiedy kogoś kochasz, ten ktoś staje się częścią ciebie. Jest we wszystkim, co robisz; jest w powietrzu, którym oddychasz, w wodzie, którą pijesz, i we krwi, która płynie w twoich żyłach. Jego dotyk trwa na twojej skórze, jego głos rozbrzmiewa ci w uszach, a jego myśli tkwią w twojej głowie. Wiesz, co mu się śni, ponieważ jego koszmary przeszywają ci serce, a te dobre sny śnicie wspólnie. Przy tym wcale nie uważasz, że jest chodzącym ideałem: dostrzegasz jego niedoskonałości, znasz je na wylot, tak jak znasz jego mroczne tajemnice i wcale cię one nie przerażają. Przeciwnie: tym bardziej go za to kochasz, bo wcale nie oczekujesz doskonałości. Zależy ci tylko na tej osobie, na..."
"Pani noc" to pierwsza część trylogii "Mroczne Intrygi", która jest jednym z elementów Uniwersum Nocnych Łowców. Akcja "Pani Noc" dzieje się 5 lat po wydarzeniach z ostatniej części "Darów Anioła".
Emma po Mrocznej Wojnie straciła rodziców i wychowywała się razem ze swoim parabatai i jego rodziną. Emma nie wierzy, że jej rodzice zostali zamordowani przez Sebastiana Morgensterna i próbuje rozwiązać zagadkę ich śmierci na własną rękę. W Los Angeles niespodziewanie pojawia się seria morderstw. Nagły powrót jednego z członków rodziny musi pozostać tylko pomiędzy rodzeństwem, które samo musi rozwiązać zagadkę: Kto za tym wszystkim stoi?
Jestem wielką fanką Cassandry Clare i jej twórczości. Po skończeniu "Darów" nie mogłam się doczekać kiedy zacznę kolejną trylogie. "Pani Noc" czekała na mnie długo, ale wreszcie ją przeczytałam. Z pewnością mogę powiedzieć, że bardzo mi się podobała!
"Lex malla, lex nulla"
Mogę znaleźć w niej parę minusów. Jednym z nich, który najbardziej rzucił mi się w oczy, była schematyczność. Bądź co bądź, Clare napisała ponad 20 książek w JEDNYM uniwersum, więc do przewidzenia było, że w pewnym momencie pomysły przestaną być tak unikatowe jak wydawały się na początku. I faktycznie w "Pani Noc" (która jest ok. 10 książką według chronologii wydania) są momenty, które przypominają te z poprzednich części. Czy to naprawdę jakaś wielka wada? Nie, myślę, że nie, ale na pewno jest to warte zauważenia.
Przez większość książki miałam wrażenie, że autorka większą uwagę skupiła na rozwinięciu fabuły, niż na uczuciach postaci. W "Darach Anioła" główny fokus był skierowany w kierunku wątku romantycznego, tego co działo się pomiędzy bohaterami i na ich uczucia/odczucia. Nie mogę powiedzieć, że w "Pani Noc" tego nie ma, ponieważ wątek romantyczny jest jednym z najważniejszych wątków, to i tak akcja i ciągnięcie fabuły wydają się ważniejsze niż reszta.
"Prawa są bez znaczenia - powiedział Malcolm. Ściszył głos, który jednak bez przeszkód przeniósł się na półpiętro -Nie ma ważniejszej rzeczy od miłości. I nie ma ważniejszego od niej prawa."
Okej, po tych małych uwagach czas na to co podobało mi się najbardziej. Mianowicie, bohaterowie. To jak autorka ich wykreowała, to jak pokochałam każdego z nich.
5 rodzeństwa: Julian, Livvy, Ty, Dru, Mark oraz Tavvy.
Główna bohaterka: Emma
Przyjaciółka rodziny: Cristina
Nie każde z nich miało czas być dokładnie przedstawione, ale jest to do wybaczenia, skoro jest to dopiero pierwsza część trylogii. Przedstawienie ich wzajemnej miłości do siebie rozczulało mi serduszko na wszelkie możliwe sposoby. Emma to bohaterka która zawzięcie walczy, aby dostać to czego pragnie. I bardzo ją polubiłam. Ale jednak moje serce skradł Julian. Tak mnie urzekł, że nawet nie dokońca wiem jak go opisać. Kochający, opiekuńczy, odważny, ale także gotowy zabić, aby chronić swoją rodzinę.
Mimo małych uwag do tej książki, które gdzieś mi tam na sercu leżą, to naprawdę jestem bardzo, ale to bardzo szczęśliwa, że w końcu udało mi się ją przeczytać. Z całego serduszka polecam ją wszystkim, którzy mają ochotę kontynuować swoją przygodę z uniwersum wykreowanym przez Clare!
