Kochałabym Cię, Nosferatu,

choć kusi Cię moja gorąca krew.

Nie będę się lękać, nie odczuję strachu,

potrafię ujarzmić Twej natury zew.

   

Co noc będę czekać, Nosferatu,

z daleka ujrzę Twój niezgrabny cień.

My – dzieci nocy, wbrew całemu światu

samotnej drogi wyznaczymy kres.

    

Tulić Cię będę, Nosferatu,

całować ponurą, upiorną twarz.

Wiem, że w swoim strasznym opakowaniu

ukrywasz emocje – nadzieję i żal.

   

W miłości bym trwała z Nosferatu,

ten plan nawet dla mnie jest nieco szaleńczy,

lecz ja nie chcę kochać według schematów

i serce potwora potrafię uleczyć.