Kiedy byłam jeszcze aktywną piłkarką (nie emerytką 
) czasem ktoś mnie pytał: "Czy z tego da się wyżyć?" Nie...Nie tylko nie mogłam z tego wyżyć, ale nie zarobiłam na tym ani złotówki... wobec tego po co to robiłam i czy było warto?
) czasem ktoś mnie pytał: "Czy z tego da się wyżyć?" Nie...Nie tylko nie mogłam z tego wyżyć, ale nie zarobiłam na tym ani złotówki... wobec tego po co to robiłam i czy było warto?Piłka nauczyła mnie odpowiedzialności. Moje decyzje podjęte na boisku mają wpływ na przebieg meczu całej drużyny. Ciężka praca na treningach każdej z nas sprawiała, że szanse na zwycięstwo rosły... Nie mogłam zawalić swojej roboty, bo cierpiał na tym mój zespół.
Piłka nauczyła mnie poszukiwania. Gra w różnych systemach, na różnych pozycjach, z różnymi przeciwnikami sprawiła, że na każdy mecz musiałyśmy znaleźć rozwiązanie, wprowadzać zmiany i znaleźć sposób na to, aby na boisku dominować.
Piłka nauczyła mnie wytrwałości. Tylko dzięki treningom, wyrzeczeniom, samozaparciu można osiągnąć, to, co się chce i spełniać marzenia. Jeżeli sportowiec nie ma marzenia, to nie ma też celu, a cel napędza motywację, chęć pracy!
Piłka nożna sprawiła, że zrozumiałam swoją kruchość...kontuzja zakończyła moją karierę, ciało nie wytrzymało obciążeń, które w gruncie rzeczy ja sama na nie nałożyłam. Zrozumiałam też, że umiejętności techniczne i motoryczne to nie wszystko... czasami jest tak, że presja wyniku, oczekiwań, kibiców jest tak duża, że nie da się grać... wszystko wychodzi na treningach, a w meczu nic. Dzieje się tak w momencie, kiedy uprawianie tak pięknego sportu staje się rzemiosłem, a nie "dziecięcą" zabawą przynoszącą radość. Trening mentalny jest równie ważny jak trening ciała.
Jest jedna rzecz, której przez lata piłka mnie nie nauczyła. Nie potrafię przegrywać. Nie godzę się z porażką, bo to oznaczałoby koniec dążeń. Szukam winy w sobie choć przegrywamy wszyscy... staram się jednak pamiętać, że "porażką to siniak, a nie tatuaż", zawsze podnosić głowę i iść dalej.
Było WARTO grać, było warto trenować, było warto płakać ze szczęścia i smutku. Wszystkich tych emocji było WARTO doświadczyć, abym dzisiaj była Trenerką w @dap_zlote_lwice i przekazywać to wszystko moim młodym PIŁKARKOM.
