Głęboki dół

W dole czerwona, lśniąca trumna

Leżą w niej moje miłości

Moje rozczarowania

Moje plany, nadzieje i ja

Ciasna ta trumna jak na nas wszystkich

Ale uparcie się nie ruszam

Może nie zauważą, że żyje

Słyszę szloch i zawodzenie

Uparcie ani drgnę

Coś pada na wieko, ziemia

Grzebią mnie

Naciera na mnie panika

Robi się duszno i za ciasno

Szamoczemy się bezradnie w ciemności

Ktoś krzyczy, wszystko ustaje

Nieruchomieje

Wieko się otwiera

Jasne światło życia aż oślepia swym blaskiem

Podaje mi rękę, ujmuję ją czując siłę

Ze mną z czerwonej trumny uciekają

Moje nadzieje i plany

Szybko wyskakują moje miłości

Za nimi powoli gramolą się rozczarowania…