Co mogę powiedzieć o kobiecie,
która każdą jesienią
spaceruje po mieście w czerwonym berecie?
Tak, tejże samej, która patrząc w niebo, niesie w rękach błękitnoszare i białe kwiecie
Nikt nie wie gdzie idzie, skąd przyszła
i na jakim na świat przyszła świecie
Przytrafiła się zapewne w chwili przesilenia zmieszanej
z przypływem nagłej weny w żyłach marnemu poecie
Gdy tańczył szalone, samotne tango wśród liści na niskobudżetowym bankiecie
Dostrzegłszy beret, nie mógł oprzeć się tak dziwnej
i wyrachowanej kokiecie
Co mogę powiedzieć?
Będąc ową kobietą, zachowam to wszystko w sekrecie
Dla ilustracji wykorzystano zdjęcie autorstwa Khoa Võ z Pexels