[...] widziałem, jak dwóch innych ludzi stało – jeden po tej stronie rzeki, drugi po tamtej stronie rzeki (Dn 12, 5).

 

 

Pamiętam krę na tej rzece

piesków łagodne szczekanie

kontrast dla ciszy bielonej

prawie nikogo nad ranem...

   

Kwiaty, co rosły na śniegu

echa pod mostem niesione

w tafli katedry odbicie

kroki instynktem wiedzione...

   

Pod lodem jezioro całe

i sarnie skoki na ścieżce

ręce od wiatru skostniałe

biegnące po ciałach dreszcze...

   

Przeprawy z brzegów na brzegi

jak przekraczanie granic

i głośny śmiech z ograniczeń

które miewamy za nic.