Miejcie nadzieję!... Nie tę lichą, marną

Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera,

Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno

Przyszłych poświęceń w duszy bohatera.

  Historia lubi się powtarzać. Adam Asnyk pisał ten wiersz w epoce pozytywizmu, kiedy Polska była pod zaborami. Byliśmy w trudnej sytuacji… teraz także w niej jesteśmy. Różnica jest taka, że sytuacja dotyczy całego świata. Wiersz ten bardzo mnie inspiruje i tym samym stał się moim ulubionym. Pokazuje to, co myślę i jakie mam podejście do życia. Dlaczego o tym piszę ? Bo mam nadzieję, że będzie motywujący także dla kogoś, kto to czyta.

  Wszystko wskazuje na to, że wchodzimy w nową rzeczywistość. Czeka nas walka z wirusem, kryzysem oraz żeby odnowić choć trochę nasz świat. Brzmi bardzo idealistycznie, ale co nam pozostało ? Na poziomie praktycznym trzeba dbać o zdrowie swoje oraz innych, walczyć o miejsca pracy i nauczyć się po prostu z tym żyć. Zajmijmy się więc tą teoretyczną częścią życia w dobie pandemii. Wiele się mówi o tym, że jest to czas na przemyślenie sobie naszego życia i świata. Pytanie, czy wielcy tego świata także tak myślą? Szczerze, nie sądzę (a przynajmniej większość się nad tym nie zastanowi). Polska scena polityczna nam to dobitnie pokazała. Ludzie walczą o zdrowie, pracę i to, co dla nich ważne ale politycy nie mają PRAWDZIWEJ świadomości życia w tych czasach. Nie wszyscy oczywiście, bo są wyjątki, ale polityczny konflikt eskalują obie strony. Gdzie się podziała idea polityki? Gdzie się podziali politycy, którzy chociaż myśleli o tym, co robili ? Ton polskiej polityki pozostawia wiele do życzenia, a jej poziom zwyczajnie upadł. Pandemia pokazała słabość wielu rzeczy, na które przed nią stawialiśmy. Władza wymaga rozumu i inteligencji. Polityka jest sztuką - nie wojną, a jej rzeczywistość jest skomplikowana.

  Ten wiersz jest dla mnie inspiracją, bo rozpatruję go na trzech płaszczyznach.

Pierwsza jest bardzo indywidualna. Po prostu chciałabym żyć ze świadomością, że życie nie jest białe albo czarne i że świat jest pełen zależności i skomplikowanych sytuacji.

Druga to nauka dla społeczeństwa, aby się po prostu nie poddawać i wytrwale walczyć o swoje. Sprzeciwiać się systemowi niczym w słynnym teraz ( i bardzo dobrym) serialu Dom z papieru. Michelle Obama zawsze mówi, że zmiana wymaga czasu i ciężkiej pracy. To od nas jako społeczeństwa zależy czy będziemy żyć w sprawiedliwym świecie. Bo prawo nie zawsze oznacza sprawiedliwość. 

Trzecią płaszczyzną jest dla mnie polityka. Gdybym była politykiem, to kierowałabym się tym wierszem. Zdrowym umiarem i świadomością, że zarówna ci z prawej jak i ci z lewej mają w pewnym stopniu rację. Asnyk pokazuje, jak ważne jest budowanie nowego państwa osadzonego na fundamencie zarówno tradycji jak i postępu. Pozwoli to na stworzenie państwa prawdziwego, nie idyllicznego. Państwa, które tworzą ludzie ze swoimi historiami i wartościami, a nie ideologie. 

Adam Asnyk  

Miejcie nadzieję!... Nie tę lichą, marną
Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera,
Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno
Przyszłych poświęceń w duszy bohatera.

Miejcie odwagę!... Nie tę jednodniową,
Co w rozpaczliwym przedsięwzięciu pryska,
Lecz tę, co wiecznie z podniesioną głową
Nie da się zepchnąć ze swego stanowiska.

Miejcie odwagę... Nie tę tchnącą szałem,
która na oślep leci bez oręża,
Lecz tę, co sama niezdobytym wałem
Przeciwne losy stałością zwycięża.

Przestańmy własną pieścić się boleścią,
Przestańmy ciągłym lamentem się poić:
Kochać się w skargach jest rzeczą niewieścią,
Mężom przystało w milczeniu się zbroić…

Lecz nie przestajmy czcić świętości swoje
I przechowywać ideałów czystość;
Do nas należy dać im moc i zbroję,
By z kraju marzeń przeszły w rzeczywistość.

                                                  Dagmara Leszkiewicz