Edukacja odgrywa kluczową rolę w życiu każdego człowieka. To w dużej mierze ona decyduje o przyszłości. Edukacja wyzwala człowieka, pomaga mu poszerzyć horyzonty, rozwinąć skrzydła i poznać siebie. Spotkałam w swoim życiu wybitnych nauczycieli, którzy pokazali mi piękno tego świata i dzieł tworzonych przez człowieka... 

   Wielkie DZIĘKUJĘ kieruję do moich wszystkich polonistów. Tak wszystkich ( miała wielkie szczęście). Nauczyli mnie, czym jest przyimek, jakie są funkcje językowe, charakterystyki epok literackich i zasad ortografii ALE to oni też od podstawówki, przez gimnazjum aż po szkołę średnią ukształtowali mój stosunek do literatury i słowa . Dzięki nim mogę teraz coś napisać bo dzięki przestrzeni do wypowiadania, którą dali na lekcjach nauczyli mnie argumentować, bronić swojego zdania i myśleć nieszablonowo

   Jestem BARDZO wdzięczna trzem nauczycielom j. angielskiego, wychowawczyni która uczyła geografii,mojej Pani od hiszpańskiego oraz nauczycielki psychologii . To oni otwierali moje okno na świat. Dzięki nim mogłam i dalej mogę rozwijać swoją pasję do lotnictwa i poznawania piękna oraz kultur tego świata. pomagali się rozwijać i wierzyć w marzenia.

    Mój charakter ukształtowali też nauczyciele wf. Oni, szczególnie  w podstawówce i gimnazjum wierzyli w to, że dzięki pracy mogę osiągnąć sukces. Raz na treningu moja pani od wf kazała mi biegać z uniesionymi rękoma i krzyczeć, że jestem najlepsza ,abym była bardziej pewna siebie w życiu. Oni też polecali lekarzy kiedy miałam kontuzję. Z tego miejsca także im BARDZO DZIĘKUJĘ.

   Dziękuję też dwóm kobietom, które przekazują wiedzę z tej najbardziej nielubianej dziedziny. To moja matematyczka w gimnazjum wierzyła, że jak się przyłożę to dam radę się nauczyć. Tak samo robi teraz moja Pani korepetytor. Te dwie NIEZWYKLE CIERPLIWE  kobiety pomagają nie tylko mnie, ale też innym uporać się z ich trudnością, jaką jest królowa nauk. 

   Jestem bardzo wdzięczna też tym, którzy przekazywali i przekazują mi wiedzę z religii, historii oraz wosu. To dzięki tym 2 nauczycielom historii z liceum i gimnazjum, księżom z podstawówki i liceum oraz nauczycielom wiedzy o społeczeństwie mogę analizować, przedstawiać, kształtować swoje stanowisko w sprawach społecznych. 

   W moim sercu są też nauczyciele, którzy jedną rozmową zmienili mój punkt patrzenia, jedną propozycją, żeby coś napisać dali szansę aby coś napisać. Dali mi przestrzeń, aby się wypowiedzieć, żebym poczuła, że ktoś starszy chce słuchać co mam do powiedzenia. Pokazali, wytłumaczyli, przekonali. WIELKIE DZIĘKUJĘ.

Dlaczego o tym piszę? 

     Chcę pokazać, że problemem polskiej szkoły nie są nauczyciele ( choć jak w każdym zawodzie jest część, która ze szkołą nie powinna mieć nic wspólnego ). Problemem też nie są uczniowie. Czy ktoś zauważył, że pokolenia, na które teraz większość narzeka, mają pasje i chęć działania czego nie było wcześniej? Jeden montuje filmy, drugi debatuje, trzeci zna język chiński… Tych pasji jest o wiele, wiele więcej. 

Nie jestem nauczycielem, naukowcem ani żadnym uczonym, ale kończę właśnie w tym roku moją drogę edukacji. Z perspektywy wielu lat jestem w stanie stwierdzić, iż problemem jest system. Nie chodzi mi o system sam w sobie, bo takowy jest potrzebny jednak zastanawia mnie pewien fakt. Dlaczego to ci, co byli wybitni w szkole w jednym obrębie nauk, a z jakimiś innymi im nie szło osiągają sukcesy? Dlaczego to ci, którzy robili projekty zamiast być na lekcji matematyki o ostrosłupach, mogą pochwalić się pracą w międzynarodowej firmie ?

I znowu… nie chodzi mi o to, żeby nie chodzić na lekcje czy olewać dany przedmiot. Chcę pokazać, że nasz system tworzony przez wiele lat przez ludzi, którzy nie mają bladego pojęcia o świecie i edukacji, jest zły. System jest zły i ja też jestem zła. Wszystko musi być pod klucz, idealnie, każdy przedmiot najważniejszy a wychodząc z nowymi pomysłami czy projektami uczeń lub nauczyciel wyłamuje się z ram jedynego “ słusznego” systemu.

Ktoś mi powie : “Jak tak narzekasz to czy masz jakiś pomysł, bo wszyscy narzekają, a nie robią” .
Ja odpowiem : Tak mam pomysł.
Jednak to nie jest już temat na ten felieton.

Edukacja jest bramą na świat, ale system edukacji, podstawa programowa oraz system oceniania w naszym kraju skutecznie ją coraz bardziej zamyka… 

                                                                               Dagmara Leszkiewicz