Zaczęłam ostatnio non stop słuchać piosenek patriotycznych. Nie ukrywam, że już w dzieciństwie były mi bliskie jednak teraz dopiero zaczynam rozumieć ich sens. Śpiewamy je 11 listopada, 3 maja czy 15 sierpnia, ale czy je rozumiemy ? Piękne chóry, chórki i zespoły śpiewają je na akademiach i uroczystościach, ale czy coś z nich wynosimy ?

  Przeczytajmy więc jeszcze raz ich testy: 

“Białe róże” - 

“Rozkwitały pąki białych róż,

Wróć, Jasieńku, z tej wojenki już,

Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat,

Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat.

[..]

Jasieńkowi nic nie trzeba już,

Bo mu kwitną pąki białych róż,

/Tam pod jarem, gdzie w wojence padł,

Wyrósł na mogile białej róży kwiat./ x2

Nie rozpaczaj, lube dziewczę, nie,

W polskiej ziemi nie będzie mu źle.

/Policzony będzie trud i znój,

Za Ojczyznę poległ ukochany twój./ x2” 

Czy to nie jest przejmujące ? Czy to nie pokazuje, jak okrutna jest wojna ? Wojna, która zabiera najpiękniejsze, co jest. Zabiera MIŁOŚĆ. Jaką tragedią dla młodej dziewczyny czy dla młodego chłopaka jest rozstanie ze swoją miłością? Jaka wielka tragedia rozgrywa się w sercu, w tle huków, strzałów, śmierci…

“Dnia pierwszego września” - 

“Dnia pierwszego września, roku pamiętnego

Wróg napadł na Polskę z kraju sąsiedniego

Najwięcej się uwziął na naszą Warszawę

Warszawo kochana tyś jest miasto krwawe

Kiedyś byłaś piękna bogata wspaniała

Teraz tylko kupa gruzów pozostała” 

Wojna niszczy! Wojna niszczy pracę ludzkich rąk, niszczy kulturę, niszczy domy i szpitale. Wojną nic się nie rozwiązuje, bo ona nie niesie za sobą nic dobrego !

“Szara piechota”

“Maszerują strzelcy, maszerują,

Karabiny w dłoni, ładny strój,

/A żołnierzom drzewa salutują,

Bo za naszą Polskę idą w bój./bis

Miarowo bagnetów kołysze się łan,

A w sercu ich szczera ochota,

/Ze śpiewem podąży na krwawy ten tan

Piechota, my, leśna piechota./bis” 

 

Tutaj mamy trochę inny wariant tej pieśni, ale dla mnie bardziej poruszający. Wyobraźmy sobie żołnierzy, którzy idą na wojnę. Co jest w ich myślach, co jest w ich sercu ? Być może jest to wiara i nadzieja w wolną ojczyznę, pewnie też tęsknota za bliskimi, ale możliwe, że złość na okrucieństwo i niesprawiedliwość. Ale idą. Idą walczyć za ojczyznę, idą walczyć dla swojej ukochanej, idą walczyć po to, żeby mogli kiedyś się uczyć oraz za to, żebym ja mogła teraz pisać ten tekst a ty Drogi Czytelniku go czytać. 

 

  Dla mnie te pieśni to jest piękna lekcja historii. Nie idźmy w stronę konfliktu, bo on niszczy. Wojna zabija miłość, wiarę czasem nadzieję.,Zabiera szanse, niszczy pracę ludzkich rąk, a przede wszystkim rozgramia niewinnych ludzi, rozgramia największą wartość, czyli życie. 

 

Dlatego NIGDY, ale to NIGDY WIĘCEJ WOJNY !