Autorka zrealizowała pilotażowy projekt wykorzystania WebQuestu dla nauki kompetencji matematycznych w klasie III szkoły podstawowej. Poniżej jej wnioski po realizacji tego projektu. Zobacz: https://matematycznywebquest.blogspot.com/

Wnioski po realizacji projektu WebQuest – Świat, który skrywa  matematykę 

   Projekt został zrealizowany z uczniami III klasy szkoły podstawowej mieszczącej się w małej miejscowości. Klasa liczyła w składzie sześcioro uczniów. Dzieci pracowały metodą WebQuest po raz pierwszy, dlatego też projekt został skonstruowany w najprostszy możliwy sposób, stopniowo wdrażając do samodzielnego działania, co jest głównym założeniem owej metody. Pierwsze trzy dni projektu zostały zrealizowanie w formie lekcyjnej. Jednakże ze względu na rozwijającą się pandemię wirusa COVID-19 musiał on być przeniesiony na realizację w formie zdalnej.

   Początki pracy z metodą WebQuest mogą wydawać się trudne, poczynione obserwację wysuwają wniosek, iż mnogość wpływu behawioryzmu, który tak często stosowany jest w szkołach, wpływa negatywnie na próbę samodzielnego działania dzieci. Dało się zauważyć, że szerokie ramy rozwiązań na stawiane pytania, na jakie pozwala metoda oparta na konstruktywizmie. Powoduje zagubienie wśród uczniów. System nauczył ich bowiem myślenia ścisłym, określonym kluczem. Szukają zatem odpowiedzi, których pragnie nauczyciel, nie wyciągając wniosków z zapoznanymi materiałami. Podczas pracy łatwo można było dostrzec próby odnalezienia gotowych rozwiązań w przeglądanych materiałach. Dzieci nie wiedziały, w jaki sposób mają zagłębić się w treść, przemyśleć informacje, które do nich dotarły i wyciągnąć z nich wnioski. Poprzez ciągłe stosowanie behawioryzmu dzieci zatracają naturalną skłonność do poszukiwania odpowiedzi na postawione pytania, wszak wciąż otrzymują gotowe formułki nie wymagające refleksji. Dlatego też musiały się nauczyć czerpania wiadomości ze słów, które przekazuje im nauczyciel zamiast samodzielnie tworzyć i interioryzować swoją wiedzę.

   Dłuższa praca z pytaniami otwartymi, pozwalającymi na samodzielne poszerzanie horyzontów, których odpowiedź jest niemożliwa do wyrażenia w jednym słowie, spowodowała, że dzieci zaczęły powoli próbować wyciągać wnioski z obejrzanych materiałów. Zauważalna jest także różnica między organizowaniem pracy w formie lekcyjnej a zdalnej. Obie formy są możliwe do wykorzystania przy pracy z metodą WQ. Jednakże pierwsze próby wprowadzenia metody zdecydowanie łatwiej organizuje się w formie lekcyjnej, pozwala to na lepsze zaznajomienie się uczniów z metodą oraz stałe kontrolowanie postępów, co jest istotne przy jej wdrażaniu. Widać także różnice między wykonywaniem ćwiczeń, w których uczniowie pozostają anonimowi. Gdy uczeń zobligowany jest do wpisania swojego imienia, ćwiczenia są wykonywane z większą starannością natomiast w sytuacji, gdy dziecko pozostaje anonimowe, bądź myśli, że jest anonimowe, uzupełnia odpowiedzi w sposób niedbały i niesolidny.

   Wszelkie poczynione obserwacje pozwalają stwierdzić, że uczniowie potrzebują zróżnicowania metod pracy. Szkoła sprawia wrażenie, jakoby zapominała, że do kompetencji kluczowych nie należy tylko i wyłącznie nauka poprawnego konstruowania wypowiedzi ustnych i pisemnych, poprawnego wykonywania działań matematycznych czy znajomości otaczającej przyrody. Zauważyć można, że zapomina się o wskazywaniu drogi do samodzielnego uczenia się, które powinno być rozwijane razem z pozostałymi kompetencjami kluczowymi, bowiem są one sobie równe. Gdy zapomni się o rozwoju tak ważnej kompetencji jak samodzielne uczenie się, dzieci stale będą oczekiwały podawania gotowych odpowiedzi i przepisów na sukces. Nie zdobędą motywacji do samodzielnego uczenia się, nie będą chciały poszerzać swojej wiedzy i umiejętności. Nauczyciele powinni zauważyć, jak duży potencjał drzemie w dzieciach, które dopiero rozpoczynają swoją przygodę z edukacją.

   Dokonane obserwacje pozwalają założyć, że wczesne wdrażanie i regularne stosowanie metody WebQuest pozwoli uczniom w nabywaniu kompetencji kluczowych przede wszystkim tych, które zakładają samodzielność, wyciąganie wniosków, uogólnianie, interioryzowanie wiedzy co za tym idzie poszerzanie również swoich kompetencji: w zakresie tworzenia informacji w języku ojczystym i językach obcych, matematycznych, przyrodniczych, obywatelskich, przedsiębiorczości, ekspresji kulturowej, komputerowych, społecznych. Pedagog w edukacji wczesnoszkolnej powinien przede wszystkim nauczyć swoich uczniów chęci samodzielnego: myślenia, doszukiwania się pewnych zależności, zgłębiania interesujących ich wiadomości. Co prawda prędzej czy później na drodze dalszej edukacji dzieci będą musiały nauczyć się samodzielnie myśleć, jednak pierwsze etapy kształcenia umożliwiają wydobycie naturalnej chęci do poszerzania wiedzy, która nigdy nie zniknie, będzie się jedynie rozwijała, a z pewnością pomoże w nabywaniu i udoskonalaniu nowych kompetencji.