w pełni lata wypłynęłam na morze głów. spoconych ciał.

wysyp jak maków na łące. płatki opadają. liczą się wnętrza.

grzebią w śmietniku i upajają się.

anonimy ciągną się po nazwiskach szlachetnych.

ze smoczkiem w ustach żebrzą o dorosłość.

dorosłość żebrze o butelki bo ktoś się pomylił.

solidne firmy upadają. osobiście pracuje nad własnym śniadaniem

lecz obejść się nie mogę bez obiadu i kolacji.

zawsze marzę o innym posiłku niż podano. jem według podręcznika do dietetyki

na deser pozostawiam spacery zygzakiem.

poszukuje najzieleńszych liści zakotwiczonych.

chciałabym pozostać tu lecz zbyt szybko migają oczywiste symbole.

odnaleźć się – niepojęte. oto moja bezdomność

Anna Buchalska, z tomiku wierszy „Drobnostki” (Kutno 2019 r.)