graficzny identyfikator działu FELIETONYfelietony Miesięcznika Społeczno-Kulturalnego KREATYWNI

Od kwietnia 2018 r. do najnowszych. Wcześniejsze felietony zobacz: TUTAJ

Życie już nie jest takie kolorowe / persona

Za kryptonimem PERSONA kryje się nastolatka, która chciała zachować anonimowość. Imię i nazwisko znane redakcji.

Był to chyba piątek, ale czy to takie ważne? Pojechałam po szkole do centrum miasta, co nie jest u mnie częste. Jako że jestem introwertykiem, postanowiłam pochodzić sama po mieście. Z nudy i braku chęci wracania do domu, w którym i tak czuje się okropnie, podeszłam pod moją podstawówkę.

Usiadłam na ławce i słuchając muzyki, patrzyłam na dzieci.

Dlaczego nie widzę świata takiego kolorowego jak te dzieciaki oblewające się wodą? Dlaczego świat moimi oczami jest taki okropny? Dlaczego życie mi się tak popsuło? Dlaczego nie mogę być szczęśliwa? Dlaczego na to wszystko zasłużyłam?

Przeraża mnie to, że nie tylko ja tak widzę świat, że nie tylko ja mam ochotę się po prostu poddać. Poznałam trochę osób, które widzą wszystko w jeszcze ciemniejszych barwach. Chciałabym im pomóc, ale sama wiem na swoim przykładzie, że taka chęć pomocy czasami może zepsuć wszystko.

Mi życie odwróciło mi się do góry nogami kilka tygodni temu. Straciłam najważniejszą osobę w moim życiu. To nie tak, że umarła po prostu mnie zostawiła. Po tym wszystkim boję się stworzyć z kimś bliższą relację, mówić o swoich problemach. Boję się, że ktoś mnie znowu zostawi samą jak palec.

 Od tamtego czasu jest coraz gorzej, jeszcze przez szkołę nie umiem odpocząć, zrelaksować się. Cały czas chodzę zestresowana i nie umiem tego opanować. Nienawidzę tamtego miejsca, życia- najłatwiej mówiąc wszystkiego.

Życie jest cięższe, niż myślałam. Jak wspomniałam, mam ochotę się po prostu poddać. Chciałabym  zniknąć i tak nikt by się tym nie przejął. Jestem tylko bohaterem pobocznym w życiu innych. Obstawiam, że większość osób też by chciała tak nagle zniknąć, kiedy zaczyna robić się gorzej, jednak nie możemy. Chyba że ktoś by podjął tę decyzję i odebrał sobie życie, prawdopodobnie jedyne. Tak myśląc mam nadzieje, że jedyne, ponieważ nie chce przeżywać podobnego koszmaru jeszcze raz.

Liczę na to, że kiedyś zobaczę znowu ten kolorowy świat jak dziecko, którym chciałabym nadal być. Chciałabym, żeby życie wreszcie zaczęło być łatwiejsze, nie tylko dla mnie również dla ciebie, osobo, która może czuje podobnie jak ja.

 


Licencja Creative Commons
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Free Joomla! templates by AgeThemes | Documentation