W życiu człowieka zdarzają się momenty przełomowe. Jednym z takich momentów jest wkroczenie w dorosłość i rozpoczęcie samodzielnego życia. Trzeba się nauczyć żyć jako jednostka, która musi się sama utrzymać a w perspektywie przyszłości zapewnić także byt ewentualnej rodziny. Jednak taka jednostka nie ukształtowała się sama . Jest to wynik zbiegu wielu zdarzeń i wartości.
Rodzina
Teraźniejszy świat zapomniał o tym jaką wartość ma rodzina. Mało, która akcja społeczna zwraca uwagę na to, jaką wielką misję mają rodzice. Dziecko bowiem przez całe swoje życie niesie ciężar bądź dar tego co wyniosło z rodzinnego domu. Kształtując je, tworzy się niejako kolejne pokolenia.
Wracając jednak do głównego tematu tego felietonu, zadajmy sobie na wstępie kilka pytań:
- czy dziecko, które nigdy nie usłyszało „Jestem z Ciebie dumny „od rodzica będzie z odwagą i determinacją podejmowało nowe decyzje, wkraczając w dorosłość ?
- czy dziecko, którego pasje i początkowe, często wolontaryjne działania są wyśmiewane i ignorowane, będzie umiało marzyć i dążyć do upragnionego zawodu ?
- czy dziecko, które nie zostało obdarzone odpowiednią dawką bliskości i czułości będzie z odwagą i zdrowym zaufaniem podchodzić do relacji ?
- czy dziecko, które słyszy: „czy ty musisz zawsze wszystko zepsuć'' będzie zdrowym dorosłym człowiekiem ?
Żyjąc w ciągłym pośpiechu, pomieszaniu wartości i priorytetów zapomnieliśmy jako społeczeństwo o znaczeniu macierzyństwa i ojcostwa. O tym jak stając się rodzicami mamy wpływ na nasze dziecko nie tylko w teraźniejszości, ale i w przyszłości.
Edukacja
Ważną rolę w procesie stawania się dorosłym pełnią nauczyciele. Począwszy od pań przedszkolanek w przedszkolu, a skończywszy na profesorach na studiach. Wydaje mi się jednak, że najbardziej kształtują nas nauczyciele z okresu nastoletniego ( 12 – 18 lat ). To oni pokazują nam wiele aspektów świata.
Ja miałam duże szczęście, ponieważ spotkałam na swojej drodze pedagogów, którzy realnie wpłynęli na mój rozwój. Z czystym sumieniem mogę rzec, iż pozytywnie.
Natomiast wiem, że wielu takiego szczęścia nie miało. Jest to bowiem kolejne wyzwanie, które stoi przed nauczycielami. Trzeba wiedzieć, że głową muru się nie przebije, więc nie dotrze się ze swoim przesłaniem do wszystkich, ale jeśli będzie się swoją misję nauczyciela traktować poważnie, na pewno znajdzie się osoba, która to doceni. Takim sposobem nauczyciele mogą dołożyć swoją cegiełkę do ukształtowania dorosłej jednostki. Pokazują oni bowiem różne perspektywy, które pozwalają szerzej spojrzeć na daną sytuację, która się w życiu zdarzy. Poza tym są pomostem do naszej kariery.
Pasja i zainteresowania
To pasja i zainteresowania młodego człowieka sprawiają, że odnajduje on swoją tożsamość. Często dorośli ludzie je negują i wyśmiewają. Nie zdają sobie oni sprawy z tego, że tak niszczą w jakiejś części możliwość rozwoju młodego człowieka, który zamiast stać się w przyszłości specjalistą w swojej dziedzinie, staję się kimś, kto swojej pracy i zajęcia nienawidzi a więc wykonuje je z brakiem zaangażowania co przekłada się na efekty.
To właśnie ta pasja i te zainteresowania pozwalają młodym ukształtować w pewien sposób siebie. To one mogą być szansą na lepsze życie. Motywują, zachęcają nas do działania, nauki i odkrywania coraz to nowszych rzeczy. To dzięki nim w dorastającej osobie dokonują się niesamowite procesy, tworzą się przełomowe myśli i stwierdzenia.
Nie ignorujmy więc pasji, które mogą prowadzić do wielkich rzeczy.
Przyjaciele
Kolejną cegiełką, którą potrzebujemy jako ludzie, a szczególnie jako młode istoty są przyjaciele. Możliwość przysłowiowego wygadania się podzielania się wrażeniami czy emocjami jest nieoceniona. Potrzebujemy kogoś, kto nas wesprze i będzie z nami szedł przez zmieniające się życie.
Oczywistym faktem jest słuszność uczulania na nieodpowiednie środowisko, natomiast nie można negować ważności przyjaźni młodych osób. To właśnie w tych młodych przyjaźniach kształtuje się u młodych poczucie odpowiedzialności za drugą osobę. Czy uczenie się budowania trwałych i dobrych relacji nie jest kolejną cegiełką do ukształtowania się samodzielnej istoty?
Aby wyczerpująco opisać ten temat potrzebna by była co najmniej książka. Warto jednak zastanowić się nad tym co jest przyczyną tego, że coraz częściej młodzi mają problem z usamodzielnieniem się i zbudowaniem trwałego i szczęśliwego życia. Nie jest to jedna i konkretna przyczyna a pewien splot i ciąg przyczynowo – skutkowy, z którego chyba nasze dzisiejsze społeczeństwo nie potrafi do końca wyjść.
